Günümüzde çocukların hayatının erken dönemlerinde güvenli ebeveyn-çocuk ilişkilerinde stresin azaltılması ve temel sosyal-duygusal sağlığın geliştirilmesi yoluyla sağlıklı beyin ve çocuk gelişimini ve yaşam boyu hastalığa karşı korunmayı geliştirdiğini ortaya koymaktadır. Pediatrik sağlık hizmeti sağlayıcıların ilişkileri teşvik etmek için eşsiz bir fırsat sunmaktadır. Sadece çocuklara odaklanmayıp aileleri ve toplulukları kapsayan bir değişime ve aynı zamanda çocukların sosyal ve duygusal sağlığının fiziksel sağlığına dahil edilmesi gerekir. Sağlıklı ebeveyn-çocuk ilişkilerini geliştirmek adına , ailenin sosyo-duygusal sağlığını destekleyen yaklaşımları için uzmanlık geliştirilmelidir.
Aile, toplum ve sosyal politika gibi çevresel etkilerin geniş bir yelpazesine odaklanan ekolojik sağlık yaklaşımına doğru önemli bir paradigma kayması olmuştur. Bu paradigma kayması, stresin yaşam süreleri boyunca bireylerin sağlığı ve gelişimine olan etkilerinin azaltılmasının önemini tartışan teknik raporda vurgulanmıştır. Toksik stres, güvenli yanıt veren bakımın yokluğunda çocuklarda uzun süreli stres tepkisi deneyimi olarak tanımlanır ve yaşam boyu süren hastalığın gelişiminde önemli bir risk faktörü olarak düşünülür. Stresin olumsuz fizyolojik etkileri çok kapsamlı ve karmaşık olduğundan, stresör konu daha önce saptanmış ise o kadar iyi olur . Toksik stres deneyiminin kilit bir düzenleyicisinin, çocuklara güvenli, duyarlı bakımı sağlanması olduğunu bilen çocuk hekimleri ana-çocuk ilişkilerini geliştirmek için etkili stratejiler geliştirmeye başlamıştır. Burada, çocuk ebeveynlerin yansıtıcı işlevleri için kapasitelerini veya kendi ve çocuğun zihinsel durumlarını öngörme kapasitelerini artırabileceği yolları önerilir. İlk önce ebeveynin yansıtıcı fonksiyonunu tanımlayacağız ve rolünü ebeveyn-çocuk ilişkisinde tanımlayacağız ve daha sonra pediatrik birinci basamak sağlık hizmetinde ebeveyn potansiyel kullanımına genel bir bakış sağlayacağız. Bu yaklaşım, ailelerin çocuklarına duyarlı yanıt vermelerine yardımcı olarak, çocukların güvenli ilişkileri olacak ve sosyo-duygusal bağı kuvvetli olacak.
Ebeveyn Reklektif İşlevi
Son 40 yılda yapılan ebeveyn-çocuk bağlanma araştırması, ebeveyn-çocuk ilişkisinin kişilerarası ve duygusal yönlerinin çocuk gelişiminin önemli yordayıcıları olduğunu göstermektedir. Güvenlik hissi olmadan, duygusal büyüme, sağlıklı ilişkiler geliştirme ve araştırmalarında kendinden emin olma becerisi azalır. Güvenli ebeveyn-çocuk ilişkileri, çok sayıda olumlu çocuk sonucu ile kuvvetli bir şekilde ilişkilidir.Buna karşılık, güvensiz ebeveyn-çocuk ilişkileri, bebekleri ve küçük çocuklarını, stresle baş etmede daha az zorluk çekmekte ve diğer istenmeyen çocuk davranışsal ve duygusal sonuçlarına karşı savunmasız bırakmaktadır.
Koşullu ebeveyn-çocuk etkileşimleri, güvenli bağlanma için anahtardır. Çocukların duygusal ipuçları güvenli ve tepki verici bir şekilde ele alındığında, ebeveyn, çevrelerinden keşfedilmeleri yoluyla ebeveynlerinin yakın olduğunun ve onları ilgiyle destekleyeceği, destekleyeceği, ve çocuklarının tecrübeleri hakkında merak uyandırır. Şartlı etkileşimler, çocukların kendi kendini düzenleme ve araştırma kapasitelerini geliştirmelerine yardımcı olur ve bu da, okul çağındaki ve gençlik yıllarında daha iyi psikososyal uyum ve empati duygusu verir.
Ebeveynlerin kendi zihinsel durumlarını çocuklarının zihinsel durumlarından ayrı olarak tanıma kapasitelerinde ve zihinsel durumlarının başkasının davranışını nasıl etkilediği konusunda kendini gösterir. Ebeveynlerin çocuğun duygusal ipuçlarına daha duyarlı ve duyarlı olmaları için şunları bilmeleri gerekir: (a) çocuğunun ve zihinsel durumlarının, (b) davranışın zihinsel durumlarının altında yattığı ve (c) hem a’nın hem de b’nin nasıl ilerlediği gelişimsel bir bağlam. Örneğin, bir annenin en sevdiği oyuncağı ile mutlu bir şekilde oynayan 2 yaşındaki oğlunun neden eve vardıktan sonra kaldırılmasını istemediğini anlamak için, çocuğunun zihinsel durumunu [meşguliyetini] ve aynı zamanda kendi zihinsel durumunu [reddetme] tanıma kapasitesine sahip olmalıdır. Bir sonraki adım, annenin oğlunun zihinsel durumunu [meşguliyetini] onun davranışına (dokunmasına karşı direnç) bağlamasıdır. Bu bağlantıyı kurma kapasitesi, reddetme duygusu yerine anlayışa götürecektir. Ebeveynler kendi ve çocuklarının bireysel ve ayrı duygusal durumlarını ve ardından davranış üzerindeki etkilerini tanımadıklarında, birbirlerini yanlış kırabilir, zayıf duygu düzenleme ve yüksek stres tepkisine neden olabilecek iletişim yetersizliği riski vardır.
Yansıtıcı Duruş
Yukarıda açıklanan müdahaleler, klinisyenlerin ebeveynlerde çok önemli olan “yansıyıcı bir duruş” benimseme yeteneği üzerine odaklanmaktadır. Bu programlar arasında tipik olan şey, ebeveynlerin çocuklarına ve davranışlarına ilişkin yansıtıcı bir duruş sergilemelerine yardımcı olmak için her türlü çabanın gösterilmesidir. Davranışa yol açan altta yatan nedenleri anlamamak yerine ebeveynin davranışı değiştirmeye çalışması teşvik edilir.Programlarda ailelerle birlikte kullanılan yaklaşıma benzer şekilde, ebeveynlerin çocuklarının davranışlarının arkasındaki nedenleri keşfetmelerine yardımcı olmak için yansıtıcı bir tutum benimseyebileceklerini iddia ediyoruz.
Pediatrik Birinci Basamakta Ebeveyn
Önerdiğimiz şey, terapötik veya ev ziyaret ortamlarında geliştirilen teknikleri uyarlayarak – aynı temel ilkeler, ziyaretlerin nispeten kısa sürede gerçekleşen ancak birincil çocuk sağlığı hizmetlerine de uygulanabilir olmasıdır. böylece klinisyenlere ebeveyn düzenli aralıklarla modelleme ve geliştirme için ideal bir fırsat sunar. Çocuk, geleneksel biyomedikal yaklaşımın ötesine geçen ve toksik stres yaşamak için risk altındaki ailelere yönelik etkili yolları incelenmelidir.
Sağlayıcı-Ebeveyn-Çocuk İlişkisi
Akut bakım ayarlarının aksine, birincil bakım ayarları -ebeveyn-çocuk ilişkisinin geliştirilmesine izin verir ve zamanla ailelerle yakın ilişki kurma saygı ve güven duygusu içinde sonuçlanır. ister aile, isterse ebeveyn ile çifte, isterse bu üç arasındaki ilişki olsun, aşırı düşünme veya hiper yansıtmayı önlemek önemlidir; çünkü bu, müdahaleci hissedebilir. Etkili ebeveyn, ebeveynlerin onları güvenli üssüne geri döndüreceklerini ve onları rahat hissedecek, koruyacak ve onlara yardımcı olacaklarını bilerek, çocukların çıkıp çevreyi keşfetmelerine ve ebeveynlerine dönmelerine izin veren ‘güvenli bir temel’ sağlanmasını gerektiriyor. Ebeveynlere “helikopter ebeveynlik” ten kaçınma konusunda yardımcı olmak önemlidir bazı ebeveynlerin aşırı ezici ebeveyn kaygılarından ve kontrol ihtiyacı hissetmelerinden kaynaklanan aşırı endişe ile birlikte kompülsiyon düşünme duygusu. Bu, ebeveynlerin zihinsel durumlarını çocuğun zihinsel durumundan ayrı olarak tanımaları için bir mücadeleye işaret edebilir. Ebeveynler, çevrelerinin sağlıklı bir şekilde keşfedilmesi sırasında çocuğuyla “olma” sanatını öğrenirken, aynı zamanda çocuklarının eşsiz tecrübelerine esneklik ve uygun bir çevre yaratmak için farklı perspektiflerini de öğrenmelidirle. Ebeveynlerin çocuklarının üzerinde (helikopter) üzerine gelmektense “birlikte olma” yeteneği, ebeveynlerinin güç, bakım ve destek sunma belleğinden kaynaklanan çocuklarının duygu düzenlemelerine erken destek sağlamasına yardımcı olur.
Endişeli / Depresif Annelerle RF yaklaşımı
Yaklaşımını kullanmanın bir başka yolu, endişeli ve / veya depresif ebeveynlere çocukları üzerindeki etkilerini tanımada yardımcı olmasında yardımcı olabilir. Literatürde, depresyondaki annelerin çocuklarıyla ilgili artan davranış sorunları bildirme eğilimi hakkında çok fazla rapor vardır Çocuk sağlığı ortamında , çocukları olumsuz yönde etkilediği bilinen anne anksiyete ve depresyon belirtilerini tanımalıdır. Ebeveynin yüzünün duygu anlayışı ve düzenlenmesi için bir öğretim aracı görevi görebileceği anlamına geliyor.
AAP ve Erken Çocuk Gelişimi Biliminin Entegrasyonu Komitesi gibi çocuk sağlığı ve gelişimi ile ilgili önde gelen kuruluşlar, çocuk sağlığı ve gelişiminin erken sağlığa dayalı ilişkilerin etkilerinden etkilendiğini kabul etmektedirler .Çocukların gelişimi, refahı ve sağlıklı beyin gelişimi, hayatın erken dönemlerinde besleyici, istikrarlı ve öngörülebilir ilişkilerin deneyimine bağlıdır. Yaşamın ilk birkaç yıllarında pozitif, besleyici ve karşılıklı deneyimler sağlıklı beyin gelişiminin temelini oluşturur ve güvenli bağlanma ilişkileri. Bu nedenle, çocuğun hayatının başında sağlıklı bir beyin gelişimine katkıda bulunan birçok faktörü destekleme amaçlı programlar, güvenli ebeveyn-bebek bağının gelişimini destekleyen yaklaşımları içermelidir. Bu sağlıklı ilişkilerin geliştirilmesinde kritik bir rol oynayabilir. Böyle bir rol, pedagojik sağlık alanında aile ve toplulukları dahil etmenin yanı sıra çocukların sosyal ve duygusal sağlığını da içine alacak bir değişim gerektirir.Bu nedenle, bu makalede anlatılan gibi, pediatrik birincil bakıma etkili yaklaşımlar geliştirmelidir.
Bebek bakımı ve çocuk bakımı sırasında reflektif bir duruş kullanarak ebeveyn bağlarının güçlendirilmesi, önleme, erken sorunun belirlenmesi ve müdahale edilmesi, danışmanlık, beklenti rehberliği, bakım koordinasyonu gibi fırsatların sağlanması da dahil olmak üzere çocuk sağlığını ve gelişimini pek çok yönden garanti etmek için idealdir. kişisel ve topluluk kaynaklarını belirleme. Bu yazıda anlatılan yaklaşımlar her yaşta çocuklarının sağlık, gelişim ve davranışlarına bakmak için ebeveynlerle birlikte çalıştıkları için çok yararlı olabilir; böylelikle stres azaltarak ve teşvik ederek sağlıklı bir beyin ve çocuk gelişimini destekler temel sosyal-duygusal sağlık. Çocuk gelişimi tüm pediatrik sağlık denetim ziyaretlerinin önemli bir bileşenidir ve çocuk bakımını yetişkinlerin bakımından farklı kılan kritik unsurlardan biridir .Reflektif bir duruş kullanarak, ebeveynlerle çocuğun gelişim ve davranışıyla ilgili düşüncelerini, endişelerini ve gözlemlerini çocuk hakkında önemli klinik bilgileri ortaya çıkarmak için daha iyi bir şekilde iletişim kurabilir. Sonuç olarak, sağlayıcılar daha erken dönemde sağlıklı sonuçlarla sonuçlanabilecek potansiyel müdahale ihtiyacını daha iyi tanımlayabilir .Yapılması gereken, yoğun bir uygulamaya yansıtıcı bir tutum benimsemek gibi yaklaşımları nasıl dahil edebileceklerine yönelik programların geliştirilmesidir. Gelecekteki çalışmalar stres ile ilgili önemli biyolojik ve psikososyal sonuçları değerlendirirken bu tür programların geliştirilmesini ve uygulanmasını içerir.
Kübra Deniz SUKUŞU
Çocuk Gelişimi Öğretmeni
Kaynakça: Ordway, M. R. Webb, D. Sadler, L. Slade, A.(2015). Parental Reflective Functioning: An Approach to Enhancing Parent-Child Relationships in Pediatric Primary Care. Journal of Pediatric Health Care , 325-334.